خلاصه فصل به فصل روانشناسی رشد لورا برک
آخرین باور در رابطه با مقاومت پیران نسبت به تغییرات است. در حالیکه توانایی و میل به تغییر بیش از آنکه وابسته به سن باشد از عادات مکتب در طول زندگی و الگوهای رفتاری ناشی می شود.خلاصه فصل روانشناسی رشد برک
آنهایی که توانایی تغییر و سازش سریع تر داشته اند به تغییر کردن در جریان سالهای آخر زندگی ادامه میدهند و کسانی که هیچگاه تن به تغییرات نداده اند باز هم همین گونه خواهند بود.
خلاصه فصل به فصل روانشناسی رشد برک
اگر به بررسی فرد رشد یافته ای در سالهای آخر زندگیش بپردازیم میبینیم که توانایی قبول چرخه زندگی خویشتن را دارد.
وی با تحقق تمامیت و توحید من ” یعنی رسیدن به مرحله پایانی نظریه “ اریکسون ” به این رشد یافتگی دست یافته است و چون فرد رشد یافته، غالباً با مسئله تغییرات مقابله کرده است به خوبی می داند که چه چیز را باید قبول و چه چیز را رد کند.
چه موقع باید آرام بنشیند و چه زمانی باید بایستند. او همچنین توانائی قبول حد و مرز خویشتن را داراست. همانطور که ” اریکسون” خاطر نشان می سازد شخص توحید یافته کسی است که فکر مرگ خود را قبول می کند.
زیرا شکست در این امر منجر به نالیدی میشود یعنی فرد خواستار زندگی دوباره است در حالیکه میداند که دیگر وقتی برای او نمانده است.
به نظر می رسد آماده ساختن خود برای پیری می تواند تسلط بر تنیدگیها و تغییرات پایان زندگی کمک موثری باشد. آنهایی که فکر بازنشستگی را قبول می کنند آسان تر از آنهایی که از آن وحشت دارند یا این واقعیت سازش می یابند.
رشد یافتگی پایان بزرگسالی مستلزم امکان اتکاء به دیگران است. افراد رشد یافته مایلند که در صورت لزوم بر دیگران تکیه کنند. امید و تقوایی که در تضاد با ناامیدی است مشخص کننده بزرگسال رشد یافته ای است که زندگیش را با موفقیت گذرانده است و با خوشبختی به سن پیری رسیده است.
امید کمک می کند تا شخص بتواند نیروهایش را بسیج کند و موجب ازدیاد ظرفیت مقابله با تغییرات می شود.
ولی وقتی فرد خود را به ناامیدی میسپرد، میل به زندگی را از دست میدهد. در جریان آخرین سالهای زندگی مرگ موجودی عزیز با از دست دادن ناگهانی قدرت، موفقیت اجتماعی هدفهای زندگی و مهارت های جسمانی به مرگ منتهی می شوند.
اگر شخص در مقابل تنیدگیها با ناامیدی با ناتوانی واکنش نشان دهد. در حالی که امید حفظ شود و احساس توانائی در مهار کردن زندگی باقی بماند. فرد میتواند با موفقیت به زندگی خویش جهت دهد و زمان طولانی تری زنده بماند.
مفهوم خود و خود سنجی
در جریان سالهای زندگی بسیاری از افراد نوع روابط خویش را در قبال واقعیت حفظ میکنند و در حالیکه فرد از میانسالی به پیری میگذرد جنبه های اجتماعی هویت ثابت می مانند و همانطور که ” نیوگارتن ۱ (۱۹۷۷) خاطر نشان می سازد.
افراد از سن میانسالی تا آخرین سالهای زندگی پایدار میمانند و گرایش به تحکیم ویژگی های شخصی خویش دارند. بدین معنی که اگر در میانسالی آرام و خود دار باشند در پیری آرامتر و خود دار ترند.
برای دانلود خلاصه روانشناسی رشد لورا برک روی لینک زیر کلیک کنید:
